از هر دری سخنی

سرم به‌‌شانه‌ی تو شانه‌ی انگشتانت به انبوه گیسوانم مثل مهتاب در سیاهیِ شب پیاله‌ی نافم سرمست از لبانت ستاره‌‌‌ام درخشان از بی‌فاصله‌گی...

نفس‌‌هایت آویزه‌ی گوشم، گرمای خیس لبانت‌ سنجاق بی‌قراریِ نوک پستان‌های لُختم صدای تازه دارند باغ لیموی آغوشم گُودیِ نافم امشب عطر دیگر...

همه‌ی شب‌ها، تمام شب با منی مثل ماه تو در من زنده‌گی می‌کنی مثل آینه آغوش تو دریایی‌ست که هر وقت در آن آرام می‌گیرم پاکم اگر هوسِ عشق...

گرمای خیسِ لبانت هدیه‌ای‌ست آسمانی که در پگاه تنم ماه را به‌‌خورشید بدل می‌کند، لب‌هایم، لبالب، لبریز از هوسِ رقص با ساز توست طعم لبانم...