از هر دری سخنی

باغ انار بیدارم می‌کند پگاه برای دوست داشتن‌ات تا بر چهره‌ی ماه بنویسم شب که ماه پائین آید یک لحظه، عشق‌بازی در آغوش تو آئینه‌ای‌ست بر...

شکافی پر از لرزهای نامرئی، ساق خوش و قامت کشیده‌ را با هر قطره‌ی تازه سنگین، سفت و سخت می‌کند آن خیس سوزان با نگرشِ پرسئوال، در تماشاگه...

آه لو!!!! لو! نمی‌دانی چقدر دلم می‌خواست یکبار، فقط یکبار، تن تو را در آغوش بگیرم… کتاب مقدس جاودان من پر است از راز خواب‌های شبانه ام...

کسی نمی‌داند کسی نمی‌داند تو از کجا آمده‌ای چرا خطوط تنت این همه مرموز است که سایه‌ات در سایه‌ام محو می‌شود و سقف در تکان شانه‌های‌مان...