- Didare To
- Aug 16, 2024
- 1 min read

انتظار
ماه در آغوش دریا آرام میگیرد
من درنگاه تو
پیش از اسیر شدن در قاب واژه
خواستن نخستینِ تنم
بهقلّهی کوهی از آتش
آغوشتر از تمنّاست
من
با زبان قطره ها میخواهم
خواهشم را،
با رنگی از شبنم
قلم ورق میزند تا بنویسد بوسه
به غنچه های آغوشم
لبانت را روی لبانِ پُرنیازم بگذار
تا
آبتنی کنند
در تب جویبار نازکم،
ما هم بوی دلتنگیِ همدیگر را بشنویم
در چشم بهراهِ آمدنت
هنگامیکه نسیم دیوانهگی در لبانم نفس میکشد
آب شکیبائیام از سر میگذرد
تنیدن تنانهگیام را
میبینی
در آغوش لبهایم
ابرها در اوجِ پستانهایم بارورند
تنها مگذار رنگینکمان آبشارِ نرمم را
در انتظار دانه های باران
رهگذر
댓글