از نت‌های موسیقیِ تنم  

 آهنگ عاشقانه می‌‌نوازد       مضراب خوش‌دستی

ترانه‌ در تنگنای استوانه‌ 

خطوط خیس، نقطه‌های اوج را جابجا می‌کند

رودخانه تسخیرمی‌شود         موج، دریا را می‌لرزاند 

تپه‌ها درانتظار چنگ   

    دست‌ها نیازمند نوازش دره          چشم به‌راه من

 آمدن من طغیانی می‌افروزد

 واژه به‌حرف‌ بریده بدل می‌شود

 جیغ‌ام هرچه بلندتر          کلامم بی‌معناتر

لحجه‌‌ام زیباترین صداست به‌ما‌هیِ ٫زیر آب       که می‌ریزاند مرا

مانند تن‌پوش خیس آبشاران

رهگذر