از هر دری سخنی

زنجیره‌ی آغوش  همه چیز سر جای خودش بود: طعمِ ناب تصنیف، عطرِ گرمِ شیر در رگ‌کرده‌گیِ پستان‌های خواهش سنگینیِ قدبالای خوش دانه‌ باران در...

بامداد رسیدن من به معشوق‌واره‌گی همچون آمیزش خورشید و دریا در سحرگاهان است. من هر بامداد، آوای نی را می‌شنوم که هوای مرا سر می‌دهد....

نفس‌‌های دل‌تنگی برای لمس دستانت  چون سپیده‌ی صبحِ روشن و آرام  و طعم نگاه‌ات چون مهمان جادوئی فانتزی‌های شبانه‌ ام دلم تنگ می‌شود...

حریر لب برلب نهاده‌‌‌های شفق حرفی برای گفتن دارند  در خاموشیِ حریر این خلوتِ مهتاب ناگهانه‌گیِ آتش بر آب  یا  آب روی آتش بود نمی‌دانم اما...