از هر دری سخنی

مست از رقص نِی در خلوت‌‌‌سرای خواهش، من رنگ مهتاب را می‌شمارم قطره‌‌‌های شبنم گل‌برگ‌‌‌های غنچه را، به‌‌خواهش تب‌‌آلودِ رُویِش بادام...

امشب، ستاره‌ای در فراز پنجره‌ از عشق، سخن می‌گوید از زیبائی‌های ناشناخته‌یِ دو کبوتر که آماده‌ی اوج اند درکف دستان من همه چیز دیدنی‌تر...

لرز شانه‌‌‌‌هایت را نفس می‌کشم مثل ماهی آب را پا‌به‌پای تو زنده‌گی مانند، نفس‌هایت را رفتن‌وآمدنت را پی می‌گیرم طوفان را در فَوَران...

عکس هم‌آغوشی‌ات در آینه‌ی خیالم پیداست باور شاخه را به‌بهار، می‌بینم که هر کجا بنشانی رویای ابریشمیِ تکرار، می‌بیند لای لبان صدف، شبنم...