از هر دری سخنی

طوفان دخترانه‌گی‌ام که درآغوش هیچ ساحلی جا نمی‌گرفت از حجم تنم سرریز شد و آسمان آغوش تو را در نهایت بی‌اراده‌گی‌ِمن، عاشقانه نگاشت رهگذر

آشکاره‌گی وسعت آغوشم تپش‌‌های پرنبض پنهان در پستان‌هایم شیب تند در جوی‌باری که تب می‌چکد از قطره‌هایش، ابعاد درک ساقه در آن تنش بی‌قراری...

در لابلای حرف‌های بریده‌، نفس‌های تُند من باور باران از ناودان میان دو تن را به‌یادت می‌آورد رُستن و رسیدن غنچه بوسه گرفتن‌هایش از...

از نت‌های موسیقیِ تنم آهنگ عاشقانه می‌‌نوازد       مضراب خوش‌دستی ترانه‌ در تنگنای استوانه‌ خطوط خیس، نقطه‌های اوج را جابجا...